به گزارش سرویس استان های مرکز خبر حوزه، این مرجع تقلید طی سخنانی در درس اخلاق خویش تصریح کردند: آن کسانی که اعراض از نماز دارند، يعني کساني که نماز نمي‌خوانند و يا گاهی نماز می خوانند و نيز افرادي که نماز اوّل وقت نمی خوانند و به نماز در مسجد و با جماعت اهمیّت نمی دهند، به دو مصيبت گرفتار خواهند شد؛

زندگی مرده افراد بی نماز

ایشان افزودند: مصیبت اوّل این است که یک زندگی ناخوش، بی نشاط، مرده و توأم با غم، غصه، نگرانی و پریشانی نصيب آنان مي‌شود. مصیبت دوم آن است که چنين کساني کور وارد صف محشر می­شود. بعد با خدا درد و دل می­کنند که: «رَبِّ لِمَ حَشَرْتَني‏ أَعْمى‏ وَ قَدْ كُنْتُ بَصيراً » خدایا من که در دنيا چشم داشتم، پس چرا اکنون کور هستم؟ به آنان خطاب می شود: « كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى» يعني تو در دنیا ما را فراموش کردی و ما نيز اکنون تو را فراموش کردیم و نتیجۀ اینکه ما تو را فراموش کردیم، کوری تو است. کسي که در دنيا به نماز اهميّت ندهد و چشمان خود را بر اين فريضۀ مهم ببندد، در قيامت نابينا خواهد بود و معلوم است که چنين کسي بايد به جهنّم برود.

معظم له تاکید کردند: نماز معلم اخلاق انسان است؛ معلمی که همه جا حضور دارد و همه مي‌توانند از آن بهره ببرند؛ به تدريج روح و اخلاق انسان را پاكيزه مي‌كند و موجب نجات انسان از گمراهي‌ها و هدايت او به سوي رستگاري مي‌شود، معلّمي كه انسان را به راه راست كه راه سعادت است، هدايت مي‌كند و مانع سقوط او مي‌شود.

معنای حقیقی اقامه نماز

ایشان همچنین با اشاره به تأکيد قرآن کريم بر اقامۀ نماز ابراز داشتند: معنای اقامۀ نماز، به جا آوردن اين فريضه در مسجد و با جماعت است. افزون بر اين، نماز مورد نظر قرآن کريم بايد از «خضوع» و «خشوع» برخوردار باشد؛ يعني هم «ادب ظاهري» در آن مراعات شود و با مقدّمات و مؤخرّاتي نظير اذان، اقامه و تعقيبات همراه باشد و هم از «ادب باطني» برخوردار باشد و با حضور قلب اقامه گردد. چنين نمازي، برترين و مهم‌ترينِ اعمال عبادي است.

رییس عالی حوزه علمیه اصفهان بیان داشتند: نماز بايد در جامعه و در زندگی مسلمانان زنده باشد و همه مخصوصاً جوانان عزيز، در اوّل وقت نماز، در مسجد و در بين جماعت مسلمين حضور يابند و به اقامۀ نماز بپردازند.

تبعات سبک شمردن نماز را جدی بگیریم!

ایشان در ادامه به تبعات سبک شمردن نماز و غفلت از نماز اشاره کرده و گفتند: قرآن کريم، غفلت از نماز را به شدّت نکوهش کرده و مي‌فرمايد: وای بر نامسلمانی که در وقت نماز، غافل از نماز است؛ واي بر کساني که در وقت نماز، به جای مسجد، در خانه يا محلّ کسب و کار يا مراکز تفريحي حضور دارند و مشغول کارهای دنیا هستند. يعني آنانکه در وقت نماز، غافل از نمازند، مسلمان واقعي نيستند و سقوط می کنند؛ شیطان درون و برون و رفیق بد، آنها را فريب مي‌دهند و در اثر اين فريب، نمی توانند در راه مستقیم بمانند، حال انحرافی پیدا می کنند و به گناه مي‌افتند.

15 عقوبت سبک شمردن نماز در کلام پیامبر(ص)

حضرت آیت الله مظاهری با تاکید بر این که راهکار نجات از چنين سقوطي، چنگ زدن به عروة الوثقی، يعني نماز است، بیان داشتند: پيامبر اکرم«صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم» در روايتي پانزده عقوبت براي کسي که نماز را سبک بشمارد ذکر مي‌فرمايند که عبارتند از: عمر و روزي او بي‌برکت مي‌شود، سيماى شايستگان را از چهره‏اش محو مى‏كنند، كارهايش بدون پاداش مي‌شود، دعاي او مستجاب نخواهد شد، از دعاى مؤمنين بهره‌مند نمي‌گردد، با خوارى مى‏ميرد، گرسنه و تشنه جان مى‏سپارد، فرشته‏اى بر او مى‏گمارند كه پيوسته او را در قبر حركت ‏دهد و قبر را بر او تنگ گرداند، قبرش تاريك است، در قيامت او را در برابر چشم مردم به صورت روى زمين مى‏كشند، حساب او را سخت مى‏گيرند، خداوند به او نظر نمى‏كند و او را پاك نمى‏سازد و عذابى دردناك خواهد داشت.

مکالمه عاشقانه با خالق هستی

ایشان همچنین با اشاره به اقسام و مراتب نماز اظهار داشتند: ما باید مبارزه و کوشش کنیم که علاوه بر برخورداري از نماز اوّل وقت در مسجد و با جماعت، نمازمان روح داشته باشد و افزون بر اين، مبدّل به مکالمه و معاشقه با خداوند شود. خوشا به حال کساني که چنين نمازي دارند و از والاترين لذّت معنوي برخوردارند.

معظم له در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص تبعات ترک نماز تصریح کردند: آن کسی که نماز نمی خواند، دستاويزي ندارد که به آن چنگ بزند و از اين‌رو سقوط می کند و خداوند او را به خودش واگذار می کند. افزون بر اين، تارک نماز در قیامت کافر عملي محسوب شده و در صف مسلمانان نیست تا امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌عليه» او را به زیر لوای حمد ببرند، بلکه در صف کفّار است و جایگاه او جهنّم خواهد بود.

شیعه و جهنم؟!

ایشان خاطرنشان کردند: دسته‌اي از افراد در روز قیامت در پاسخ به علّت جهنّمي شدن خود مي‌گويند: «ما نماز نمی خواندیم»، از اين رو نتوانستيم از شفاعت اهل بیت«سلام‌الله‌عليهم» بهره‌مند شويم. دستۀ ديگري از آنها می گویند: «به دیگران رسیدگی نمی کردیم». می توانستیم به خدمت به خلق خدا کنیم، اما خودگرایی  و تجمّل گرایی، مانع شد و  جهنّمی شدیم.

معظم له افزودند: دستۀ سوم میگويند: «با اهل باطل همنشين بوديم»، يعني گناه مي‌کرديم؛ مثلاً فيلم‌هاي مبتذل ماهواره را مي‌ديديم، قمار مي‌کرديم، با هم می­نشستیم و غیبت می­کردیم و بالأخره زندگی ما توأم با گناه بود. دستۀ چهارم اقرار مي‌کنند: «معاد را تکذيب مي‌کرديم»، ما معاد را فراموش کرده و یاد مرگ نبودیم و برای قبر و عالم برزخ و قیامت خود کاری نمي‌کرديم.

آخرین وصیت امام صادق(ع) چه بود؟!

ایشان همچنین ابراز داشتند: امام صادق«سلام‌الله‌علیه»، در آخرين لحظات حيات، فرمودند خویشانم را جمع کنید. همه تصوّر کردند که امام صادق وصیت خاصّی راجع به دنیا دارند. امّا وقتی همۀ خویشان جمع شدند، آن حضرت فرمودند:  « إِنَّ شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلَاة » يعني کسی که نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما اهل بیت نمی­رسد. معلوم است کسی که به شفاعت اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» نرسد، جهنّمی است؛ زيرا در قیامت همه محتاج شفاعتند و باید با مهر ولایت، بهشتی شوند.